Όταν οι Γάλλοι κατασκεύαζαν τα πιο προχωρημένα πολυτελή αυτοκίνητα

Μπορεί να μην το ξέρουν πολλοί αλλά, ειδικά πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, κατασκεύαζαν μερικά από τα πιο πολυτελή και προηγμένα τεχνολογικά αυτοκίνητα. Θυμόμαστε μερικά από αυτά με αφορμή μια Έκθεση του Μουσείου Αυτοκινήτου Petersen.

 Όταν μιλάμε για πολυτελή αυτοκίνητα σήμερα, αναπόφευκτα ο νους των περισσότερων πηγαίνει στη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία.

Η Mercedes-Benz, η BMW, η Audi έχουν χτίσει αυτή τη φήμη, εδώ και δεκαετίες (η Mercedes-Benz ήδη πριν από τον Πόλεμο). Μια φήμη που βασίστηκε στην εξελιγμένη τεχνολογία, την ποιότητα κατασκευής και την αντοχή στο χρόνο.

Δεν ήταν όμως πάντα έτσι. Πριν το ξέσπασμα του Β’ Παγκόσμιου Πόλεμου οι Γάλλοι κατασκευαστές θεωρούνταν από τους καλύτερους στον κόσμο, όσον αφορά στην προχωρημένη τεχνολογία, το στιλ και την ποιότητα των υλικών. 
Την εποχή που μεσουρανούσε η Αrt Deco, μάρκες όπως η Bugatti, η Delahaye, η Talbot-Lago, η Voisin, είχαν μερικά από τα πιο εντυπωσιακά σε σχεδίαση και τεχνολογία αυτοκίνητα. Μάλιστα μερικά από αυτά σήμερα αποτιμώνται σε πολλά εκατομμύρια.

Η μνήμη αυτών των οχημάτων ζει σε Εκθέσεις κλασικών αυτοκινήτων και σε διάφορες δημοπρασίες. Το Μουσείο αυτοκινήτου Petersen μάλιστα πολύ πρόσφατα διοργάνωσε μία έκθεση που ονόμασε «Γλυπτική σε ρόδες» (Rolling Sculpture), στην οποία την τιμητική τους είχαν μερικά από αυτά τα γαλλικά αυτοκίνητα. 

Δυστυχώς η Έκθεση αυτή, έχει τελειώσει, αλλά το μουσείο Petersen αυτή την εποχή διοργανώνει μια άλλη έκθεση με τον πολύ χαρακτηριστικό τίτλο: The Art of Bugatti.

Οι περισσότερες από αυτές τις εταιρείες δεν μπόρεσαν να αντεπεξέλθουν σε απανωτές καταστροφές, όπως η Κρίση του 1929 και βέβαια ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. 

Ειδικά οι γαλλικές μάρκες κύρους έπεσαν θύματα των μέτρων λιτότητας που πήρε η Γαλλική κυβέρνηση, μετά τον Πόλεμο. Εκείνη την εποχή η Γαλλία έπρεπε να ανοικοδομήσει την κατεστραμμένη οικονομία της. 

Στο πλαίσιο αυτό, ένας ναυπηγός, ο Paul-Marie Pons, επιφορτίστηκε με το καθήκον να συντάξει ένα σχέδιο ανοικοδόμησης και εκμοντερνισμού της γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας. 

Το σχέδιο, που έμεινε γνωστό ως σχέδιο Pons, έστρεψε σχεδόν όλους τους πόρους προς όφελος των γαλλικών εταιρειών που είχαν την μεγαλύτερη παραγωγή, περιλαμβανομένων και αυτών που επεβίωσαν μέχρι σήμερα, της Renault, της Peugeot και της Citroën.

Σε εκείνα τα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια οι αγοραστές πολυτελών αυτοκινήτων ήταν ελάχιστοι, τόσο στην Γαλλία, όσο και στο εξωτερικό. Επιπροσθέτως υπάρχε σοβαρή έλλειψη σε ατσάλι και η τότε κυβέρνηση αποφάσισε να επιβάλλει φόρο σε όσα αυτοκίνητα είχαν κινητήρα με χωρητικότητα πάνω από 2,0 λίτρα. 

Σήμερα πάντως κάποια από εκείνα τα αυτοκίνητα της χρυσής εποχής της γαλλικής πολυτελούς αυτοκινητοβιομηχανίας, εκδικούνται, πετυχαίνοντας εξωφρενικές τιμές σε διάφορες δημοπρασίες.

Μια Delahaye 135 Competition Court Torpedo Roadster by Figoni et Falaschi, του 1937, πωλήθηκε στη δημοπρασία του Amelia Island Concours d' Elegance το 2014, αντί 6,6 εκατ. Δολαρίων. 

Η Bugatti Type 57 SC Atlantic, του 1936 αυτή τη στιγμή εκτιμάται ότι αξίζει μεταξύ 30 και 40 εκατομμύρια δολάρια.

Πάντως κοιτώντας αυτές τις φωτογραφίες δεν μπορείς παρά να αναρωτιέσαι πως θα ήταν η αυτοκινητοβιομηχανία σήμερα, αν αυτές οι εκπληκτικές μάρκες είχαν καταφέρει να επιβιώσουν μέχρι τις μέρες μας.

 Στην εποχή της κορύφωσης του Art Deco ρεύματος, η εκπλεπτυσμένη σχεδίαση ορισμένων «μηχανών» τα εξύψωνε στο επίπεδο πολύτιμων μουσειακών εκθεμάτων. Στην Atlantic του Jean Bugatti, ο Picasso βρίσκει έναν αντάξιό του. 

Η Atlantic είναι το αριστούργημα του Jean Bugatti, ενός καλλιτέχνη που καταλάβαινε βαθιά το καλλιτεχνικό ρεύμα της εποχή του και ταυτόχρονα ενός μηχανικού που θήτευσε δίπλα στον κορυφαίο της εποχής: τον πατέρα του, Ettore. 
Όταν το αυτοκίνητο πωλήθηκε το 2010, σε μια τιμή ανάμεσα στα 30 με 40 εκατομμύρια δολάρια η Wall Street Journal το αποκάλεσε «το πιο πολύτιμο αυτοκίνητο που άλλαξε ποτέ ιδιοκτήτη».

Η Talbot-Lago 26 GS, είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα της γαλλικής εταιρείας που μετέτρεπε τα αγωνιστικά της αυτοκίνητα της F1 σε αυτοκίνητα παραγωγής. 

Η 26-GS με αμάξωμα από την Saoutchik εκτέθηκε στην Έκθεση Αυτοκινήτου Παρισιού το 1948. Η εταιρεία κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες να επιβιώσει μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι που, το 1959 πωλήθηκε στη Simca.

Εμπνευσμένο σχεδιαστικά από την σχεδίαση αεροσκαφών, το Voisin C25 Aerodyne, προσέλκυσε δεκάδες θαυμαστές στην Έκθεση Αυτοκινήτου του Παρισιού, το 1934. Το αριστούργημα του Gabriel Voisin, ήταν δίχρωμο, με καλυμμένου τροχούς, αυτόματη οροφή και ένα υπέροχο εσωτερικό. 

Η Avions Voisin, η οποία επίσης κατασκεύαζε και αεροπλάνα, χρεοκόπησε οριστικά το 1946.

Η Delage Aerosport του 1937, κατασκευαζόταν από την γαλλική εταιρεία αμαξωμάτων Letourneur et Marchand και είχε μια σκληρή οροφή χωρίς κολόνες. 

Η γαλλική Κυβέρνηση είχε διαλέξει την Aerosport ως μια από τις δύο Delages που θα εκπροσωπούσαν τη Χώρα στην Παγκόσμια Έκθεση της Νέας Υόρκης, το 1939. 

Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο ανακαλύφθηκε το 1990 σε έναν αχυρώνα στη Γαλλία και αποκταστάθηκε στην αρχική του μορφή.

Η Delahaye Type 178 Chapron του 1953, είναι περισσότερο μια ματιά στο τι θα μπορούσαν να κάνουν οι γάλλοι κατασκευαστές πολυτελών αυτοκινήτων με το τον B’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αν είχαν την κατάλληλη υποστήριξη. 

Είχε έναν 6κύλινδρο κινητήρα με τριπλό καρμπιρατέρ και ένα ηλεκτρομηχανικό κιβώτιο τεσσάρων σχέσεων, που καταργούσε τον συμπλέκτη. Η Delahaye έκλεισε οριστικά το 1954.

  
Το 1939 η Type 165 ήταν η δεύτερη Delahaye, που επιλέχθηκε από τη Γαλλία για να εκπροσωπήσει την αυτοκινητοβιομηχανία της Χώρα στην Έκθεση Εμπορίου της Νέας Υόρκης, στην οποία προβάλλονταν η τεχνολογία αιχμής της εποχής. 

Το σχεδιαστικό high light του συγκεκριμένου μοντέλου ήταν οι πλήρως καλυμμένοι τροχοί και οι ισχυρές επιρροές από την αεροναυπηγική της εποχής.



ΠΗΓΗ. drive.gr